Zorza 16 kwietnia 2025
| Zorza Kwietniowa 2025 | |
|---|---|
 Zorza widoczna z Cisowej Góry, 16 maja | |
| Dane obserwacyjne | |
| Data | 15-18 kwietnia 2025 |
| Czas trwania | 59 godzin |
| Widoczność na szerokościach | co najmniej 48°N/S – 70°N/S |
| K-index | 8 |
| Parametry wiatru słonecznego | |
| Maksymalne Bt | 27.8 nT |
| Minimalne Bz | -20.9 nT |
| Maksymalna prędkość | 663 km/s |
| Maksymalna gęstość | 48.3 cm³ |
| Maksymalne ciśnienie | 9.6 nPa |
| Parametry geomagnetyczne | |
| Minimalne DST | -127 nT |
| Minimalne zaburzenie HLP | -124 nT |
Zorza polarna 16 kwietnia 2025 (także: Zorza Kwietniowa 2025, Zorza Wielkanocna) to jedna z silniejszych zórz polarnych w 2025 roku. Była jedną z cięższych zórz do złapania z Polski, ponieważ nad całym krajem był pył saharyjski, który znacznie utrudniał obserwacje, a także zmniejszał wizualną jasność zorzy.
CME przybyło do Ziemi już 15 kwietnia, ale niestety przez większość czasu komponenta Bz pola magnetycznego była skierowana północno. Stabilne warunki pojawiły się dopiero dzień później kiedy obserwowany był bardzo stabilny flux rope.
Preludium
13 kwietnia doszło do dwóch erupcji filamentów z centralnej powierzchni Słońca, które wygenerowały dwa CME skierowane w naszą planetę.
Zorza
Dla obserwatorów z Polski największym problemem w tej zorzy miał być Księżyc w pełni. Przyjście dogodnych warunków dopiero drugiego dnia od uderzenia CME zadziałało na korzyść obserwatorów - wschód Księżyca wypadał na okolice północy.
W chwili dotarcia pierwszego CME do Ziemi składowa południowo-północna międzyplanetarnego pola magnetycznego była głównie dodatnia, z krótkimi okresami przejścia na kierunek południowy. Aż do godzin porannych drugiego dnia od uderzenia Bz utrzymywało się w dodatnich wartościach, po czym około godziny 12:00 (L1, CEST) nastąpiła gwałtowna zmiana — z około +9 nT na -15 nT — która doprowadziła do pojawienia się zorzy polarnej. Dzięki sprzyjającym warunkom pogodowym w wielu miejscach w kraju odnotowano liczne obserwacje, jednak aktywność zorzy była stosunkowo niska.
W trakcie całego zjawiska, od zachodu Słońca do momentu powrotu Bz do wartości dodatnich, zarejestrowano jedynie dwa substormy. Ostatni z nich, poprzedzony gwałtowną zmianą kierunku Bz, był szczególnie wyczekiwany ze względu na potencjalnie wysoką intensywność zorzy, jednak w rzeczywistości okazał się mniej spektakularny niż oczekiwano. Prawdopodobną przyczyną była nie tylko obecność saharyjskiego pyłu w atmosferze, ale również brak wcześniejszych epizodów dodatniego Bz, które mogłyby umożliwić bardziej efektywne „ładowanie” magnetosfery przed wystąpieniem substormu.
